MELTEME YENİLDİN EY ULU ÇINAR
Öyle bir azap ki; zifiri girdap
Feryadın isyânın bulmaz muhatap
Keser
soluğunu düşürür bitap!
Böylesi sert kaya, böylesi sertap! Silinmiş sayfalar bomboş bu kitap Artık bundan böyle çöllerde serap Kırık bu yürek, dinmez ıstırap! Ne dal kaldı ne kök, virane, harap... ... Ayaz vurur dile sözlerin donar zâr-ü perişanda yüreğin kanar... Dev kasırgalara boyun eğmezken; Melteme yenildin, Ey Ulu Çınar!
22-06-2011 /Metanet Yazıcı
|
