IŞKIN SÜRMESİN DİYE KÖKÜNÜ SÖKÜP GİTTİM

IŞKIN SÜRMESİN DİYE KÖKÜNÜ SÖKÜP GİTTİM 

Geçicidir, güvenme varlığa güzelliğe, 
Dostluklar da iğreti; dersimi alıp gittim! 
Aktı suskun feryadım zifiri karanlığa 
Dost bildiğim dergâhtan sessizce çıkıp gittim... 

Söze olan itimat, güvene şer değmeden 
İçimde fırtınalar gönlü büküp eğmeden 
Topladım bulutları, gözlerime yağmadan 
Seller gibi coşmadan usulca akıp gittim... 

Ne melodiler saklı gönül kayıtlarında 
Kalabalık şehrimin yanık beyitlerinde 
Kanayan yüreklerin gizli ağıtlarında! 
Topladım nasibimi yükümü takıp gittim... 
… 
Hissiyat deryasına kulaç vuramıyor-san 
Yere düşen yapraktan fey(İ)z deremiyorsan 
Kendi fotoğrafını onda göremiyorsan...
... 
Umut kandillerini yoluma yakıp gittim! 

Karamsar duyguların pimini çekip gittim! 
Işkın sürmesin diye kökünü söküp gittim... 

29 KASIM 2011 / Metanet Yazıcı